Τώρα, που είναι κάπως γερασμένοι, πιο μόνοι, πιο σκυφτοί και πιο ευσυγκίνητοι,
μήπως είναι η δική μας σειρά να τους πούμε:
«Να σου δώσω ένα φιλάκι, να περάσει;»

Κυριακή 15 Οκτωβρίου 2017

Malcolm Applegate: Κρυβόταν 10 χρόνια στο δάσος για να…
σωθεί από τη γυναίκα του! - went to live in the woods for TEN YEARS

"Του 'τρωγε τα τζιέρια", καταπώς φαίνεται, και πήρε τα βουνά και τα... δάση!!

Ένας Βρετανός κηπουρός το έσκασε από το σπίτι του και πέρασε μια δεκαετία στα όρη και τα δάση για να ξεφύγει από τη χειριστική συμπεριφορά της καλής του.
Ο 62χρονος σήμερα Malcolm Applegate πέρασε πολύ καιρό στην ερημιά, μέχρι να βρει ένα απομονωμένο γηροκομείο και να ζήσει εκεί το υπόλοιπο διάστημα, δουλεύοντας ως κηπουρός.

Ο άνδρας εργαζόταν πολλές ώρες και η συμπεριφορά της συζύγου «γινόταν ολοένα και πιο ανορθολογική», όταν και πήρε την πικρή απόφαση να τα αφήσει όλα πίσω του. 
Πλέον βρήκε σπίτι σε ένα καταφύγιο αστέγων του νότιου Λονδίνου προσπαθώντας να ξανακερδίσει τη ζωή του.
Ο κηπουρός έκανε τίμια το επάγγελμά του για 25 συναπτά έτη, μέχρι που έκανε το λάθος, όπως λέει, να παντρευτεί. 
«Όσο περισσότερη δουλειά είχα, τόσο πιο πολύ εξαγριωνόταν η σύζυγος. Δεν της άρεσε να περνάω μεγάλα διαστήματα μακριά από το σπίτι».
Οι καυγάδες ήταν καθημερινοί και τα πράγματα ξέφευγαν. «Έπειτα από ένα μακρό διάστημα που προσπαθούσα να σώσω τη σχέση μας, αποφάσισα να φύγω για τα καλά. Χωρίς να πω λέξη σε κανέναν, ούτε στην οικογένειά μου, μάζεψα τα πράγματά μου και έφυγα. Και ήμουν αγνοούμενος για 10 χρόνια».

Πλέον ζούσε στα δάση ως απόκληρος, μέχρι να πιάσει τη δουλίτσα στο γηροκομείο, όπου και παρέμενε όλη μέρα και όλη νύχτα για να είναι αθέατος.
Κι ενώ επανενώθηκε πρόσφατα με την οικογένειά του, συναντώντας ας πούμε την αδερφή του για πρώτη φορά εδώ και μια δεκαετία, τη σύζυγό του ούτε που την αναζήτησε…

Κυριακή 1 Οκτωβρίου 2017

Παγκόσμια ημέρα γηρατειών (1 Οκτωβρίου)


Οι ηλικιωμένοι σε κάθε κοινωνία αποτελούν πολύτιμο κεφάλαιο από το οποίο αντλείται σημαντική γνώση και για τούτο θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με ιδιαίτερη ευαισθησία και προσοχή.
1η Οκτωβρίου: μια ημέρα αφιερωμένη στα γηρατειά, και εμείς βρήκαμε την ευκαιρία να σας παρουσιάσουμε ένα ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη με τίτλο «Ένας γέρος»
Ένας γέρος
Στου καφενείου του βοερού το μέσα μέρος
σκυμένος στο τραπέζι κάθετ’ ένας γέρος
με μιαν εφημερίδα εμπρός του, χωρίς συντροφιά.
Και μες στων άθλιων γηρατειών την καταφρόνεια
σκέπτεται πόσο λίγο χάρηκε τα χρόνια
που είχε και δύναμι, και λόγο, κ’ εμορφιά.
Ξέρει που γέρασε πολύ· το νοιώθει, το κυττάζει.
Κ’ εν τούτοις ο καιρός που ήταν νέος μοιάζει σαν χθές.
Τι διάστημα μικρό, τι διάστημα μικρό.
Και συλλογιέται η Φρόνησις πώς τον εγέλα
και πώς την εμπιστεύονταν πάντα – τι τρέλλα! -την ψεύτρα που έλεγε
«Αύριο. Εχεις πολύν καιρό.»
Θυμάται ορμές που βάσταγε
και πόση χαρά θυσίαζε.
Την άμυαλή του γνώσι κάθ’ ευκαιρία χαμένη τώρα την εμπαίζει.
… Μα απ’ το πολύ να σκέπτεται και να θυμάται ο γέρος εζαλίσθηκε.
Κι αποκοιμάται στου καφενείου ακουμπισμένος το τραπέζι.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
ΜΕ ΑΠΟΨΗ