Τώρα, που είναι κάπως γερασμένοι, πιο μόνοι, πιο σκυφτοί και πιο ευσυγκίνητοι,
μήπως είναι η δική μας σειρά να τους πούμε:
«Να σου δώσω ένα φιλάκι, να περάσει;»

Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2018

Οι γιορτές δεν «ταιριάζουν» στην τρίτη ηλικία

Ξυπνούν τις κακές αναμνήσεις 
Γιορτές; 
«Απελθέτω αφ΄ημών το ποτήριον τούτο», απαντούν οι ηλικιωμένοι.
Αν και για τους περισσότερους τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά δημιουργούν θετικά συναισθήματα, τα πράγματα για την τρίτη ηλικία είναι τελείως διαφορετικά.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα έρευνας που πραγματοποίησε ο κοινωφελής οργανισμός Age UK, το 25% των ερωτηθέντων (ηλικιωμένοι) απάντησε ότι δεν ανυπομονεί καθόλου να έρθουν οι γιορτές.
Ο λόγος; Οι κακές αναμνήσεις που μοιραία ξυπνούν τις γιορτινές μέρες από κάποιο αγαπημένο πρόσωπο που έχασαν.
Επιπλέον, ένας στους πέντε στεναχωριέται που δεν θα μπορέσει να βγει από το σπίτι του εξαιτίας προβλημάτων κινητικότητας που αντιμετωπίζει.
Για αυτό, οι ειδικοί συστήνουν να μην ξεχνάμε την περίοδο των γιορτών τις «ευάλωτες» αυτές ομάδες. «Η ζωή στην απομόνωση και στη μοναξιά αποτελεί σκληρή πραγματικότητα για πολλούς μεγάλης ηλικίας ανθρώπους. Είναι πραγματικά πολύ σκληρό να περνάει η θεωρούμενη ως πιο χαρούμενη εποχή του χρόνου και να μην έχει μιλήσει κάποιος ούτε σε έναν άνθρωπο» σημειώνει η γενική διευθύντριά του οργανισμού, Μισέλ Μίτσελ.
Η έρευνα του Age UK έδειξε πως για τους μισούς ανθρώπους ηλικίας άνω των 65 ετών, κύρια συντροφιά είναι η τηλεόραση, καθώς πολλοί έχουν χάσει κάθε επαφή με φίλους και συγγενείς. Οι επιστήμονες κρούουν των κώδωνα του κινδύνου: «Η χρόνια μοναξιά έχει τις ίδιες επιπτώσεις στην υγεία με το κάπνισμα 20 τσιγάρων την ημέρα».

newsbeast.gr

Παρασκευή 25 Μαΐου 2018

Παππούς και Γιαγιά: Οι «Θησαυροί» της Οικογένειας

Πολλοί γονείς μεταξύ των άλλων οικογενειακών θεμάτων, μου κάνουν πολλά παράπονα για τους παππούδες και τις γιαγιάδες των παιδιών τους. 
Όπως για παράδειγμα, ότι τα κακομαθαίνουν δίνοντας τους τροφές που οι ίδιοι απαγορεύουν στα παιδιά τους. 
Ότι τα ξυπνάνε νωρίτερα ή αργότερα, από ό,τι οι ίδιοι συνηθίζουν.

Δεν τα αφήνουν να φορέσουν ό,τι ρούχα θέλουν ή το αντίθετο, τα έχουν πολλές ώρες στη θάλασσα το καλοκαίρι και δεν τους βάζουν ανά τακτά διαστήματα αντιηλιακό, ότι τα βάζουν μεσημέρι για ύπνο, και η λίστα είναι τόσο μεγάλη που αδυνατώ να συνεχίσω, γενικώς λίγο πολύ τα ψιλοκάνουν σχεδόν όλα λάθος.

Εγώ τους λέω, αγαπητοί γονείς, και ιδιαίτερα αγαπητή μαμά (ο πατέρας συνήθως ακολουθεί αυτά που λέει η μαμά), έχετε καταλάβει τι ανεκτίμητο θησαυρό έχετε στην οικογένεια σας;
Έχετε καταλάβει πόσο σημαντικοί και ιδιαίτεροι είναι αυτοί οι άνθρωποι στη ζωή των παιδιών σας ή απλά νομίζετε ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι οι πιο εύκαιροι (όταν τους χρειάζεστε) και οι πιο υποχρεωμένοι για να σας εξυπηρετούν, όταν θέλετε, όπως θέλετε και όπου θέλετε;

Είστε πολύ τυχεροί που υπάρχουν αυτοί οι σπουδαίοι άνθρωποι και στη δική σας ζωή αλλά προπάντων στη ζωή των παιδιών σας! 
Τώρα αν εσείς έχετε παρακάμψει στο μυαλό σας την σπουδαιότητα και την βαρύτητα των ρόλων που παίζουν στις ζωές μας, επιτρέψτε μου με πολύ αγάπη και σεβασμό να σας υπενθυμίσω ορισμένα πολύ σημαντικά πράγματα για την ψυχική μας υγεία αλλά και ολόκληρης της οικογένειας.
Ο πυρήνας της οικογένειας είστε εσείς (οι γονείς) και τα παιδιά σας
Μέσα σε αυτό τον πυρήνα υπάρχουν και άλλα άτομα που απλά άλλαξε ο ρόλος τους, και από δικοί σας γονείς έγιναν και παππούδες και γιαγιάδες των παιδιών σας. 
Για αυτό καλό είναι να επανεξετάσετε σοβαρά τις θέσεις σας και τις σκέψεις σας, για αυτούς τους ανθρώπους και τον ρόλο τους μέσα στην Οικογένεια.

Δεν είναι υπηρέτες σας, είναι άνθρωποι με συναισθήματα, και προπάντων δεν είναι ξένοι ή απλά αναπληρωματικοί. 
Είναι πάνω από όλα οι δικοί σας γονείς, και καλό θα είναι να δούμε τα πράγματα στη πραγματική τους διάσταση. 
Οι μανούλες πρέπει να πάψουν να συγκρίνουν την δική τους μαμά και μπαμπά, με την μητέρα και τον πατέρα του συζύγου τους, αλλά και ο σύζυγος οφείλει να κάνει το ίδιο.
Γιατί ουσιαστικά, εντοπίσαμε, ότι εκεί ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα, οι εγωισμοί τους απέναντι στο ρόλο των πεθερικών και όχι στο ρόλο των παππούδων και των γιαγιάδων. Τελικά μπορούμε να αποφασίσουμε τι ακριβώς θέλουμε από τον παππού και την γιαγιά; ή να το θέσω καλύτερα, ξέρουμε τι σημαίνει για ένα παιδί να έχει παππού και γιαγιά ή έναν από τους δύο.

Τελικά, τι είναι ο παππούς και η γιαγιά για τα τυχερά παιδιά που τους έχουν στη ζωή τους ενεργά; Από πού να ξεκινήσω; Αγάπη, εποπτεία, απίστευτες γνώσεις, μυστικές συμφωνίες… όρια και κανόνες.
Μελέτες – Αποτελέσματα

Υπάρχουν 10άδες μελέτες που μπορείτε να βρείτε στο ίντερνετ όπου όλες καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα.

Οι Γιαγιάδες και οι Παππούδες είναι ο σπουδαιότερος συνδετικός κρίκος της οικογένειας, έρευνες έχουν αποδείξει πόσο πολύ πιο υπεύθυνα, ευτυχισμένα και συναισθηματικά ισορροπημένα είναι τα παιδιά που μεγαλώνουν και επηρεάζονται από αυτούς τους υπέροχους θησαυρούς της οικογένειας. Τα παιδιά μας ευαισθητοποιούνται περισσότερο και τους δημιουργείται μια απίστευτη υπευθυνότητα προς τους μεγαλύτερους ανθρώπους ειδικά, αλλά και γενικότερα, με αποτέλεσμα να είναι ποιο προστατευτικά και τρυφερά σε τέτοιου είδος σχέσεις.

Για αυτό καλό είναι, και είναι στο χέρι μας, να προσέχουμε πολύ περισσότερο τις σχέσεις μας με τους γονείς μας (πεθερικά μας), για τον απλούστατο λόγο, συντελούν τόσο σημαντικό έργο στη δομή της οικογένειας όσο σημαντικό ρόλο θα έχουμε και εμείς όταν έρθει η ώρα να έχουμε και να φροντίζουμε τα δικά μας εγγόνια!

Εναλλακτική Δράση

Δευτέρα 30 Απριλίου 2018

Στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς…

Αποτέλεσμα εικόνας για πινακας με οικογένεια παππου γιαγια
Νικόλαος Γύζης: Τα αρραβωνιάσματα (1877)

Είναι μεγάλη ευλογία να συγκεντρώνονται στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς παιδιά, νύφες, γαμπροί, εγγόνια.
Τρεις γενιές κάτω από την ίδια στέγη, γύρω από το ίδιο τραπέζι!…

Πόσο χαίρονται οι γεννήτορες! Πόσο καμαρώνουν τα παιδιά τους να είναι μονοιασμένα και αγαπημένα.

Πόσο όμορφη είναι η παρέα και η συντροφιά η αδελφική!
Γιατί “το  αίμα νερό δεν γίνεται”
και ποιος άλλος θα σε νιώσει και θα σε πονέσει καλύτερα παρά ο κατά σάρκα αδελφός!…


Πόση αγάπη λαμβάνουν τα εγγόνια από την αγκαλιά και την στοργή του παππού και της γιαγιάς!…

Πόσο ωφέλιμο και βοηθητικό και για τα ξαδέλφια να ανταμώνουν συχνά, να παίζουν στην ίδια αυλή!
Πόσο  δυνατό το “δέσιμο” που θα τα συνοδεύει για όλη τους την ζωή, ως πολύτιμη παρακαταθήκη….

Ευλογία μεγάλη και ανταμοιβή των κόπων και των προσ- ευχών των “προπατόρων “…
Προσπερνώντας τις όποιες μικρότητες και ανθρώπινες ιδιοτροπίες, τους όποιους “πειρασμούς”
ας φροντίζουμε για την οικογενειακή και συγγενική ενότητα.

Αποτέλεσμα εικόνας για πινακας με παππού και της γιαγιάς...
Γεώργιος Ιακωβίδης:  «Η Αγαπημένη της Γιαγιάς»



Με πολύ όμορφο και παραστατικό τρόπο παρουσιάζει ο 127ος Ψαλμός του Δαυϊδ  την οικογενειακή συνοχή και ευτυχία-
αυτή η εικόνα μού έρχεται στο νου όταν βλέπω ευλογημένες οικογενειακές συγκεντρώσεις :

Τους πόνους των καρπών σου φάγεσαι·
μακάριος εί και καλώς σοι έσται.
Η γυνή σου ως άμπελος ευθηνούσα εν τοις κλίτεσι της οικίας σου.
Οι υιοί σου ως νεόφυτα ελαιών κύκλω της τραπέζης σου.
Ιδού ούτως ευλογηθήσεται άνθρωπος, ο φοβούμενος τον Κύριον.
Ευλογήσαι σε Κύριος εκ Σιών και ίδοις τα αγαθά Ιερουσαλήμ πάσας τας ημέρας της ζωής σου.
Και ίδοις υιούς των υιών σου. 

Σχετική εικόνα
Νικόλαος Γύζης:  “Παππούς με 2 εγγόνια”


Μετάφραση ( από το περιοδικό ” Η δράση μας”) :

Συ, που ευλαβείσαι τον Κυριο, θα τρώγεις τους κόπους των χειρών σου, και όχι οι ξένοι και οι εχθροί σου.
Είσαι καλότυχος και ευτυχισμένος, και όλα τα ζητήματά σου θα πάνε καλά.
Η γυναίκα σου, μέσα στα δωμάτια του σπιτιού σου, θα είναι σαν την κληματαριά της αυλής σου, την γεμάτη καρπούς.
Τα παιδιά σου θα παρακάθονται ολόγυρα από το τραπέζι σου, σαν νεόφυτα δενδρύλλια ελαιών.
Να, έτσι θα ευλογηθεί κάθε άνθρωπος, ο οποίος σέβεται και ευλαβείται τον Κύριο.
Είθε, λοιπόν, εσένα που σέβεσαι τον Θεό, να σε ευλογήσει ο Κύριος από την αγία Σιών, όπου ο ιερός ναός του,
να δεις και να απολαύσεις τα αγαθά της Ιερουσαλήμ, όλες τις ημέρες της ζωής σου.
Είθε να δεις παιδιά των παιδιών σου. 


Χριστός Ανέστη!
Αλεξάνδρα Χ. Τ.
 

Σάββατο 17 Μαρτίου 2018

Αχ βρε μάνα, βιάστηκες να φύγεις...

Γράφει η Δέσποινα Χατζάκη

Αχ! βρε μάνα, βιάστηκες να φύγεις! Τι νόμισες; Μεγαλώσαμε και δε σε χρειαζόμαστε;
Με τα χρόνια η έλλειψη μεγαλώνει και η ανάγκη πολλαπλασιάζεται.
Όσα χρόνια και αν περάσουν, όσα και αν πέρασαν η μάνα παραμένει μάνα! Είναι πάντα εκεί είτε την έχεις είτε όχι!
Σου μιλώ συνέχεια και αναστενάζοντας λέω "αχ! βρε μάνα" και έτσι βρίσκω την ευκαιρία να ξεστομίσω αυτή την ευλογημένη λέξη εφόσον δεν υπάρχει άλλος τρόπος πια να την πω.
Φέρνω στο μυαλό μου τα λόγια σου "όταν θα κάνεις παιδιά θα με θυμηθείς!" Και ναι σε θυμάμαι συνέχεια.
Και επαναλαμβάνω συμπεριφορές, εκφράσεις, κουβέντες δικές σου έτσι αυθόρμητα χωρίς να το σκέφτομαι.
Και τα παιδιά μου με καταλαβαίνουν και σωπαίνουν όταν τα ζαλίζω μιλώντας τους για σένα.
Πού είσαι βρε μάνα να με δεις που όταν αρρωσταίνω, όταν δειλιάζω μπροστά στις απαιτήσεις της ζωής, σφίγγω τα δόντια και συνεχίζω να παλεύω και ας μην έχω την αγκαλιά σου να κρυφτώ και να παρηγορηθώ.
Αχ! μάνα! Μεγάλωσα και ακόμα πηγαίνω κάθε μέρα στο σχολείο!
Τώρα πια όμως πηγαίνω επειδή μου αρέσει. Ναι, πηγαίνω με χαρά γιατί θέλω να προσφέρω.
Γιατί θυμάμαι τα λόγια σου, "ποτέ δε βγαίνεις χαμένος όταν προσφέρεις με την καρδιά σου, όταν βοηθάς και αγαπάς".
Και εγώ αγαπώ αυτό που κάνω!
Αχ! μάνα! Δεν είσαι εδώ να διαφωνήσουμε, να τσακωθούμε, να με συμβουλεύσεις για να μπορώ μετά να καταλάβω τις φιλενάδες μου που γκρινιάζουν για τα στραβά των μανάδων τους και τους τσακωμούς μαζί τους.
Αγκαλιάστε τις μανάδες σας γιατί άλλος άνθρωπος για να σε αγαπήσει και να σε πονέσει πιο άδολα δεν υπάρχει.
Η μητρική αγάπη δε γνωρίζει από συμφέροντα!
Η ευχή της μάνας έχει τη δύναμη να νικήσει τα πάντα. Προσπαθώ κάθε μέρα να γίνομαι καλύτερη μάνα για τα παιδιά μου -όπως με είχες συμβουλεύσει- παλεύοντας με τα λάθη μου και τις υπερβολές μου!
Θυμάμαι που μας έλεγες "ευχή της μάνας γύρευε και τα βουνά ανέβα", γι’ αυτό πάντα θα σου ζητώ την ευχή σου για να έχω τη δύναμη να βλέπω τη ζωή σαν μια όμορφη και εύκολη ανηφοριά!

https://www.youtube.com/watch?v=WRKseTy1gGc

Τρίτη 20 Φεβρουαρίου 2018

Συγχωρήστε τους γονείς σας. Έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν

Συγχωρήστε τους γονείς σας. Είτε το πιστεύετε είτε όχι, από τα λάθη τους προέκυψε κάτι θετικό. Εσείς βέβαια, που, τώρα μαθαίνοντας από αυτά τα λάθη, μπορείτε να επιλέξετε ένα διαφορετικό μονοπάτι από εκείνους, ακριβώς επειδή γνωρίζετε καλύτερα.


Συγχωρήστε τους γονείς σας για το έλλειμμα αγάπης, για τις λιγοστές εμπειρίες που είχατε μαζί τους, για όλο τον πόνο και την κακομεταχείριση που ίσως βιώσατε κοντά τους.
Γνωρίζουμε ότι υποφέρετε ακριβώς από τις συνέπειες αυτών των πράξεων. Καταλαβαίνουμε ότι έχετε πληγωθεί και αυτό προκαλεί μένος απέναντι στους γονείς σας.
Εάν το καλοσκεφτείτε, όμως, έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν. Εάν κι εσείς είχατε βιώσει τις ίδιες εμπειρίες ή είχατε ζήσει τις ίδιες καταστάσεις, ίσως καταλήγατε στις ίδιες επιλογές με εκείνους.

Συγχωρήστε τους γονείς σας, επειδή έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν

συγχωρήστε τους γονείς σας 
Συγχωρήστε τους γονείς σας διότι κανείς δεν βρέθηκε να τους διδάξει πώς να πραγματώσουν καλύτερα το ρόλο που ανέλαβαν.
Ξέρουμε ποια φράση πέρασε πολλές στιγμές από το μυαλό σας: “Προτιμότερο θα ήταν να μη με είχαν φέρει στον κόσμο αυτό!”
Η στάση αυτή όμως είναι άδικη. Σίγουρα αντιπροσωπεύει κάτι που οι γονείς σας δεν θα έπρεπε ποτέ να ακούσουν να βγαίνει από το δικό σας στόμα.
Μπείτε για λίγο στη θέση τους. Αναρωτηθείτε πώς θα νιώθατε εάν το δικό σας παιδί ξεστόμιζε κάτι τέτοιο σε εσάς.
Το να συγχωρήσετε τους γονείς σας θα σας βοηθήσει να συγχωρήσετε και τους εαυτούς σας όταν θα κάνετε τα ίδια ή ακόμη και διαφορετικά λάθη από εκείνους.
Κανείς δεν έχει το αλάθητο. Ειδικά όταν είναι επιφορτισμένος με την ευθύνη της ανατροφής και διαπαιδαγώγησης ενός άλλου ανθρώπου.
Σας προτρέπουμε να συγχωρήσετε τους γονείς σας. Είτε το πιστεύετε είτε όχι, από τα λάθη τους προέκυψε κάτι θετικό.
Πάει το μυαλό σας ποιο μπορεί να είναι αυτό; Εσείς, βέβαια. Εσείς που, τώρα γνωρίζοντας αυτά τα λάθη, μπορείτε να επιλέξετε ένα διαφορετικό μονοπάτι από εκείνους.
Εάν ωστόσο η δυσαρέσκεια εξακολουθεί να φωλιάζει στην καρδιά σας, θα καταλήξετε με βεβαιότητα να αναπαράγετε τα ίδια λάθη, πιθανόν και ακόμη χειρότερα από εκείνους.

Ελευθερωθείτε από το συναισθηματικό βάρος

συγχωρήστε τους γονείς σας 
Ορισμένες φορές, ο θυμός για τα άσχημα βιώματα της παιδικής ηλικίας μπορεί να προξενήσει δυσαρέσκεια και συναισθηματικό βάρος για χρόνια.
Μπορεί να μη γνωρίζετε το γιατί, αλλά σίγουρα δεν είστε αληθινά ευτυχισμένοι. Σαν κάτι να υπάρχει που δεν θέλετε να δείτε ή να αντιμετωπίσετε.
Η υπερηφάνειά σας κάποιες στιγμές σάς αποτρέπει από το να κάνετε εσείς το πρώτο βήμα. Σας εμποδίζει να συγχωρήσετε τους γονείς σας για τα όποια λάθη τους, περιμένοντας εκείνοι να το αντιληφθούν πρώτοι και να σας ζητήσουν συγγνώμη.
Γιατί όμως να επιμηκύνετε το χρονικό διάστημα του συναισθηματικού βάρους που νιώθετε;
Εξάλλου η προσωπική σας ευτυχία διακυβεύεται. Στα χέρια σας λοιπόν και η ευθύνη να χαράξετε το δικό σας δρόμο. Δεν είστε πλέον τα μικρά παιδιά που οι γονείς σας επέλεγαν και έπαιρναν τις αποφάσεις για λογαριασμό σας.
Τώρα, είστε εσείς οι ενήλικες και πρέπει εσείς να αναλάβετε να κάνετε το πρώτο βήμα. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά να σκύψετε το κεφάλι, να υποταχθείτε ή ακόμη και να ταπεινωθείτε μπροστά στους άλλους.
Αντιθέτως, το πρώτο βήμα της συγχώρεσης θα αποτελέσει μία από τις καλύτερες αποφάσεις που κληθήκατε να πάρετε ποτέ μιας. Θα σας ελευθερώσει από το συναισθηματικό βάρος, από το πυκνό σκοτάδι που καλύπτει τη ζωή σας.

Όλα όσα μπορείτε να μάθετε

συγχωρήστε τους γονείς σας 
Ακόμη και αν οι ίδιοι οι γονείς σας δεν διδάχτηκαν από τον πόνο που σας προξένησαν, υπάρχει κάποιος που έλαβε πολύτιμα μαθήματα ζωής – και αυτοί είστε εσείς!
Η ζημιά που προκλήθηκε σίγουρα σας έχει πληγώσει βαθιά. Να είστε σίγουροι, όμως, ότι κάτι καλό προέκυψε από όλα αυτά.
Εξάλλου, είναι στο δικό σας χέρι πλέον να ανατρέψετε τα πάντα. Ειδάλλως θα συνεχίσετε να κουβαλάτε το συναισθηματικό βάρος που θα σας οδηγήσει στις ίδιες λανθασμένες πρακτικές.
Εάν όλα στη ζωή ήταν τέλεια, δεν θα μπορούσαμε ποτέ να μάθουμε.
Παράξενο είναι βέβαια που τις περισσότερες εμπειρίες τις αποκτούμε συνήθως μέσα στις πιο άσχημες συνθήκες. Οι συνθήκες αυτές όμως μας βοηθούν να μεγαλώσουμε, να ωριμάσουμε και να γίνουμε καλύτεροι.
Κάποτε ήσασταν μικρά παιδιά, αδύναμα και ανίσχυρα να αλλάξουν τα πράγματα. Τώρα όμως είστε ενήλικες απόλυτα ικανοί να χαράξουν τη δικής τους πορεία.
Είναι δική σας η επιλογή να συγχωρήσετε τους γονείς σας για τα λάθη τους. Να απαγκιστρωθείτε από τις σκιές του μακρινού παρελθόντος ή να ζήσετε τη ζωή σας γεμάτοι δυσάρεστα συναισθήματα και μίσος απέναντι σε δύο ανθρώπους που απλώς δεν γνώριζαν τι καλύτερο να κάνουν.

Σάββατο 10 Φεβρουαρίου 2018

"Γέρο" ανίκατε μάχαν...

Όταν θέλεις να κάνεις αστεία με κάποιον γέρο, σκέψου το πρώτα καλά.

Δύο εγγόνια αποφασίζουν να κάνουν ένα "χουνέρι" στον παππού τους.

Θα του προτείνουν να πάνε στην ταβέρνα να τον κεράσουν και την ώρα του λογαριασμού  θα προσποιηθούν ότι δεν έχουν χρήματα.

Βρίσκουν τον παππού τους και του λένε. "Παππού, πάμε να σου κάνουμε το τραπέζι στην ταβέρνα;"

Ο παππούς συμφωνεί και αργά-αργά και κούτσα-κούτσα, γέρος ων, στηριζόμενος στην μαγκούρα του, φτάνουν στην ταβέρνα.

Εκεί φάγανε, ήπιανε και γέλασαν με την ψυχή τους. 

Σαν ήρθε ο λογαριασμός λέει ο ένας εγγονός στον άλλο. "Πλήρωσε εσύ γιατί εγώ δεν έχω μαζί μου χρήματα. Όταν πάμε στο σπίτι θα σου δώσω τα μισά".
"Εντάξει" λέει ο άλλος εγγονός. Αρχίζει να ψάχνει τις τσέπες του και λέει. "Ωχ, δεν έφερα μαζί μου το πορτοφόλι".
"Και τώρα τι κάνουμε;" Ρώτησε ο άλλος εγγονός.

Ο παππούς αφού τους γραδάρισε με την κοφτερή ματιά του, τους λέει.
"Ακούστε εγγόνια μου τι θα κάνουμε, θα το βάλουμε στα πόδια και όποιον πιάσει το γκαρσόνι, αυτός θα πληρώσει".

Τα εγγόνια ξεκαρδίστηκαν στα γέλια. Πλήρωσαν φυσικά τον λογαριασμό αλλά τους έγινε μάθημα να μην ξανατολμήσουν να αστειευτούν με τον παππού τους.


Ιδεοπηγή